دیگر نیازی به سفرهای طولانی و جان‌کاه، هزینه‌های گزاف اجاره فضا که قلب آدم را می‌فشارد، یا محدودیت‌های زمانی و مکانی نیست. با چند کلیک ساده (و البته سرعت اینترنت مناسب که از نان شب واجب‌تر است!)، می‌توان به دنیایی از محصولات، خدمات، ایده‌ها و آثار هنری قدم گذاشت. بله، دوران “پا به میدان گذاشتن” با دوران “کلیک کردن” جایگزین شده!
نحوه‌ی برگزاری و کارکرد نمایشگاه‌های مجازی: جادو در پشت صحنه!
برگزاری یک نمایشگاه مجازی، به مراتب منعطف‌تر و کم‌دردسرتر از نوع فیزیکی آن است. این نمایشگاه‌ها، در بستر پلتفرم‌های آنلاین با امکانات متنوعی از قبیل:
غرفه‌های سه‌بعدی و واقع‌گرایانه: که تجربه‌ای شبیه‌سازی‌شده از حضور در یک فضای واقعی را ارائه می‌دهند. البته هنوز به بوی چوب و قهوه نمی‌رسند، اما حداقل می‌توانید از دیدن اثر هنری لذت ببرید بدون اینکه نگران باشید کسی در صف دیدن آن جلوی شما را گرفته باشد!
امکانات ارتباطی پیشرفته: شامل چت آنلاین، تماس تصویری و صوتی با غرفه‌داران و بازدیدکنندگان دیگر. بالاخره می‌توانید سؤالاتتان را بپرسید بدون اینکه مجبور باشید جیغ بکشید تا صدایتان در شلوغی به گوش برسد!
نمایش محصولات و خدمات با جزئیات بالا: شامل عکس، ویدئو، کاتالوگ‌های دیجیتال و توضیحات کامل. این یعنی دیگر نیازی به بروشورهای کاغذی نیست که در جیبتان مچاله شوند و آخر سر هم گمشان کنید. همه چیز دیجیتالی و دم دست!
برگزاری وبینارها و سخنرانی‌های تخصصی: برای آموزش، تبادل دانش و افزایش آگاهی. حالا می‌توانید در خانه با پیژامه در سمینار شرکت کنید و کسی هم متوجه نشود! (البته اگر وب‌کمتان خاموش باشد.)
تحلیل داده‌ها و آمار بازدید: برای ارزیابی عملکرد و برنامه‌ریزی‌های آینده. اینجاست که علم داده به کمک مدیران می‌آید تا بدانند کدام غرفه بیشتر “لایک” خورده و کدام محصول بیشتر “کلیک” شده!
این پلتفرم‌ها، با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، به بازدیدکنندگان امکان می‌دهند تا با آزادی کامل در فضای نمایشگاه گشت‌وگذار کنند، با غرفه‌داران تعامل داشته باشند، و اطلاعات مورد نیاز خود را به راحتی به دست آورند. مثل یک موزه بزرگ مجازی که بلیطش هم رایگان است!
تأثیر نمایشگاه‌های مجازی در ایران: فراتر از تصور!
کشور ما، با توجه به زیرساخت‌های رو به رشد اینترنتی (که البته هنوز جای کار دارند و امیدواریم سرعتشان به سرعت نور برسد!) و علاقه‌ی مردم به فناوری‌های جدید، ظرفیت بالایی برای توسعه نمایشگاه‌های مجازی دارد. این نمایشگاه‌ها می‌توانند:
فرصت‌های برابر برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط: با کاهش هزینه‌های حضور، به آن‌ها امکان نمایش محصولاتشان در سطح ملی و حتی بین‌المللی را بدهند. بالاخره یک مغازه کوچک در یک شهر دورافتاده هم می‌تواند محصولاتش را به گوشه و کنار جهان معرفی کند.
گسترش بازارهای هدف: با حذف محدودیت‌های جغرافیایی، محصولات و خدمات ایرانی را به مخاطبان بیشتری در سراسر دنیا معرفی کنند. تصور کنید فرش دستباف ایرانی در خانه‌هایی در آن سوی دنیا نمایش داده می‌شود!
کاهش ترافیک و آلودگی هوا: با کاهش نیاز به سفرهای درون‌شهری و بین‌شهری برای بازدید از نمایشگاه‌ها. هم برای محیط زیست خوب است، هم برای اعصاب رانندگان!
افزایش دسترسی به دانش و فناوری: با برگزاری وبینارها و کنفرانس‌های آنلاین. دیگر لازم نیست برای شرکت در یک کنفرانس تخصصی، کیلومترها سفر کنید.
حفظ و احیای میراث فرهنگی و هنری: با ایجاد فضایی برای نمایش آثار هنرمندان و صنایع دستی ایران. چه چیزی بهتر از اینکه شاهکارهای هنری ما در یک موزه مجازی برای همه قابل دسترس باشند؟
نقش نجات‌بخش نمایشگاه‌های مجازی در بحران‌ها:
و اما نکته‌ای بسیار مهم که نباید از قلم انداخت: در شرایط فورس ماژور، مانند دوران اپیدمی‌های جهانی (مثل کووید-۱۹ که کل دنیا را خانه‌نشین کرد!)، جنگ، یا بلایای طبیعی، نمایشگاه‌های مجازی می‌توانند حکم یک “راه حل اضطراری” را داشته باشند. زمانی که امکان برگزاری رویدادهای فیزیکی به دلیل محدودیت‌های بهداشتی، امنیتی یا زیرساختی وجود ندارد، این بسترها می‌توانند از رکود و تعطیلی کامل صنعت نمایشگاهی جلوگیری کنند. به شرط اتصال پایدار به شبکه جهانی اینترنت (که در این شرایط حیاتی‌تر از همیشه است)، کسب‌وکارها، هنرمندان و صنایع می‌توانند ارتباطشان را با مخاطبان حفظ کرده، محصولاتشان را عرضه کنند و حتی در بحبوحه بحران، چرخ اقتصاد را بچرخانند. این یعنی “بازی متوقف نمی‌شود.
دیگر نیازی به سفرهای طولانی و جان‌کاه، هزینه‌های گزاف اجاره فضا که قلب آدم را می‌فشارد، یا محدودیت‌های زمانی و مکانی نیست. با چند کلیک ساده (و البته سرعت اینترنت مناسب که از نان شب واجب‌تر است!)، می‌توان به دنیایی از محصولات، خدمات، ایده‌ها و آثار هنری قدم گذاشت. بله، دوران “پا به میدان گذاشتن” با دوران “کلیک کردن” جایگزین شده!
نحوه‌ی برگزاری و کارکرد نمایشگاه‌های مجازی: جادو در پشت صحنه!
برگزاری یک نمایشگاه مجازی، به مراتب منعطف‌تر و کم‌دردسرتر از نوع فیزیکی آن است. این نمایشگاه‌ها، در بستر پلتفرم‌های آنلاین با امکانات متنوعی از قبیل:
غرفه‌های سه‌بعدی و واقع‌گرایانه: که تجربه‌ای شبیه‌سازی‌شده از حضور در یک فضای واقعی را ارائه می‌دهند. البته هنوز به بوی چوب و قهوه نمی‌رسند، اما حداقل می‌توانید از دیدن اثر هنری لذت ببرید بدون اینکه نگران باشید کسی در صف دیدن آن جلوی شما را گرفته باشد!
امکانات ارتباطی پیشرفته: شامل چت آنلاین، تماس تصویری و صوتی با غرفه‌داران و بازدیدکنندگان دیگر. بالاخره می‌توانید سؤالاتتان را بپرسید بدون اینکه مجبور باشید جیغ بکشید تا صدایتان در شلوغی به گوش برسد!
نمایش محصولات و خدمات با جزئیات بالا: شامل عکس، ویدئو، کاتالوگ‌های دیجیتال و توضیحات کامل. این یعنی دیگر نیازی به بروشورهای کاغذی نیست که در جیبتان مچاله شوند و آخر سر هم گمشان کنید. همه چیز دیجیتالی و دم دست!
برگزاری وبینارها و سخنرانی‌های تخصصی: برای آموزش، تبادل دانش و افزایش آگاهی. حالا می‌توانید در خانه با پیژامه در سمینار شرکت کنید و کسی هم متوجه نشود! (البته اگر وب‌کمتان خاموش باشد.)
تحلیل داده‌ها و آمار بازدید: برای ارزیابی عملکرد و برنامه‌ریزی‌های آینده. اینجاست که علم داده به کمک مدیران می‌آید تا بدانند کدام غرفه بیشتر “لایک” خورده و کدام محصول بیشتر “کلیک” شده!
این پلتفرم‌ها، با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، به بازدیدکنندگان امکان می‌دهند تا با آزادی کامل در فضای نمایشگاه گشت‌وگذار کنند، با غرفه‌داران تعامل داشته باشند، و اطلاعات مورد نیاز خود را به راحتی به دست آورند. مثل یک موزه بزرگ مجازی که بلیطش هم رایگان است!
تأثیر نمایشگاه‌های مجازی در ایران: فراتر از تصور!
کشور ما، با توجه به زیرساخت‌های رو به رشد اینترنتی (که البته هنوز جای کار دارند و امیدواریم سرعتشان به سرعت نور برسد!) و علاقه‌ی مردم به فناوری‌های جدید، ظرفیت بالایی برای توسعه نمایشگاه‌های مجازی دارد. این نمایشگاه‌ها می‌توانند:
فرصت‌های برابر برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط: با کاهش هزینه‌های حضور، به آن‌ها امکان نمایش محصولاتشان در سطح ملی و حتی بین‌المللی را بدهند. بالاخره یک مغازه کوچک در یک شهر دورافتاده هم می‌تواند محصولاتش را به گوشه و کنار جهان معرفی کند.
گسترش بازارهای هدف: با حذف محدودیت‌های جغرافیایی، محصولات و خدمات ایرانی را به مخاطبان بیشتری در سراسر دنیا معرفی کنند. تصور کنید فرش دستباف ایرانی در خانه‌هایی در آن سوی دنیا نمایش داده می‌شود!
کاهش ترافیک و آلودگی هوا: با کاهش نیاز به سفرهای درون‌شهری و بین‌شهری برای بازدید از نمایشگاه‌ها. هم برای محیط زیست خوب است، هم برای اعصاب رانندگان!
افزایش دسترسی به دانش و فناوری: با برگزاری وبینارها و کنفرانس‌های آنلاین. دیگر لازم نیست برای شرکت در یک کنفرانس تخصصی، کیلومترها سفر کنید.
حفظ و احیای میراث فرهنگی و هنری: با ایجاد فضایی برای نمایش آثار هنرمندان و صنایع دستی ایران. چه چیزی بهتر از اینکه شاهکارهای هنری ما در یک موزه مجازی برای همه قابل دسترس باشند؟
نقش نجات‌بخش نمایشگاه‌های مجازی در بحران‌ها:
و اما نکته‌ای بسیار مهم که نباید از قلم انداخت: در شرایط فورس ماژور، مانند دوران اپیدمی‌های جهانی (مثل کووید-۱۹ که کل دنیا را خانه‌نشین کرد!)، جنگ، یا بلایای طبیعی، نمایشگاه‌های مجازی می‌توانند حکم یک “راه حل اضطراری” را داشته باشند. زمانی که امکان برگزاری رویدادهای فیزیکی به دلیل محدودیت‌های بهداشتی، امنیتی یا زیرساختی وجود ندارد، این بسترها می‌توانند از رکود و تعطیلی کامل صنعت نمایشگاهی جلوگیری کنند. به شرط اتصال پایدار به شبکه جهانی اینترنت (که در این شرایط حیاتی‌تر از همیشه است)، کسب‌وکارها، هنرمندان و صنایع می‌توانند ارتباطشان را با مخاطبان حفظ کرده، محصولاتشان را عرضه کنند و حتی در بحبوحه بحران، چرخ اقتصاد را بچرخانند. این یعنی “بازی متوقف نمی‌شود.